De Suzuki Methode

De Suzuki-methode is een onderwijsbenadering ontwikkeld door de Japanse violist en pedagoog Shinichi Suzuki. Deze methode is gericht op het vroegtijdig aanleren van muziek bij jonge kinderen, vergelijkbaar met de manier waarop kinderen hun moedertaal leren. Hier zijn enkele kernpunten van de Suzuki-methode:

Beginnen op jonge leeftijd: Suzuki geloofde dat kinderen op jonge leeftijd gemakkelijker muziek kunnen leren, vergelijkbaar met het aanleren van hun moedertaal. Kinderen kunnen vaak al op zeer jonge leeftijd beginnen, soms zelfs vanaf drie jaar oud.

Luisteren: Net zoals kinderen leren spreken door eerst naar hun ouders te luisteren, worden kinderen in de Suzuki-methode aangemoedigd om veel naar de muziek te luisteren voordat ze zelf beginnen met spelen. Dit helpt hen om de muziek op een natuurlijke manier te internaliseren.

Herhaling: De Suzuki-methode legt veel nadruk op herhaling. Leerlingen herhalen stukken totdat ze ze goed beheersen, wat bijdraagt aan het automatiseren van de technieken en het opbouwen van het repertoire.

Ouderbetrokkenheid: Ouders worden actief betrokken bij het leerproces. Ze worden aangemoedigd om de lessen bij te wonen, notities te maken en thuis te oefenen met hun kinderen. De rol van de ouder wordt vaak omschreven als die van "thuisleraar".

Positieve omgeving: Een positieve en ondersteunende omgeving wordt benadrukt. Leraren moedigen hun studenten aan met lof en beloningen, en fouten worden gezien als kansen om te leren.

Groepslessen: Naast individuele lessen worden vaak groepslessen gegeven. Dit biedt de leerlingen de mogelijkheid om samen te spelen, naar elkaar te luisteren en van elkaar te leren.

De Suzuki-methode wordt niet alleen toegepast op viool, maar ook op andere instrumenten zoals piano, cello, fluit en meer. Het doel is om niet alleen muzikale vaardigheden te ontwikkelen, maar ook karaktervorming en positieve sociale vaardigheden te bevorderen.